An den Federn erkennt man den Vogel
Horaro de Esperanta Disaŭdigo de Ĉina Radio Internacia
Affen machen alles nach!
Noch ein Kommentar
La « Ankou »
Esperanto-eventoj en Saksio aŭ proksime
Esperanto-Schloss Grésillon
Pri esperantigitaj nomoj de la 15 plej grandaj saksaj urboj
Preĝeto Kurzes Gebet
Koncize +++
Kio estas la Legio de Bona Volo?
El la Saksa Esperanto-Biblioteko (SEB)
Anonceto
In eigener Sache

An den Federn erkennt man den Vogel
Zum Artikel „Doktor Hoffnung“ von Kathrin Schrader (in DAS MAGAZIN, April 2010)
Damit dem frivolen oder unseriösen Denken gleich ein Stock ins Rad gesteckt wird und die Sache von vornherein klar und sachlich verstanden wird, verkündet die Journalistin vorsichtshalber gleich im zweiten Satz ihres langen Artikels über „Esperanto-Fans in Dresden“, dass „der Lehrer den Traum davon noch nicht aufgegeben hat“. Liebe Leser, da hängt also jemand in Sachsens Hauptstadt „im Tal der Ahnungslosen“ einem Traum nach und müht sich ab, etwas Unmögliches zu erreichen. Es geht um einen Träumer, der sozusagen gegen den Mond zu pissen oder den Tag mit Körben heraus zu tragen versucht. Vertun Sie bitte nicht Ihre Zeit mit solch nutzlosen Dingen! Aber lesen Sie ruhig weiter.
Gleich guten Erziehern flüstert die Journalistin den Lesern zu, was viele denken: „Warum eine Sprache lernen, in der man in keinem Hotel der Welt ein Frühstück aufs Zimmer bestellen kann?“ Wenn viele das denken, kann es auch nicht falsch sein: wahrlich, manche Sprachen wie Esperanto, Latein, Altgriechisch oder Sanskrit kann man sich nicht aufs Brot schmieren. Wie würde mein dienstfertiger Kellner in Kabul auch plötzlich aussehen, wenn ich meinen Kaffee auf Lateinisch bestellte:
„Quaeso arabicam cum saccharo!“? Ich fürchte, ich hielte damit einen Aal am Schwanz und ich müsste unverrichteter Dinge das Hotel verlassen. Also warum denn überhaupt noch Latein lernen? Hätte ich vielleicht etwas mehr Chancen, eine Tasse Kaffee von ihm zu bekommen, wenn ich auf Esperanto bestellte: „Tason da kafo kun sukero!“? Nein, das wäre völlig verkehrt; keinem Kellner auf der Welt darf man so was zumuten! Und meiner in Kabul tut so dienstfertig und geduldig, dass ich ihm schon allein aus höflicher Dankbarkeit zeigen sollte, dass er die richtigen Sprachen gelernt hat. Außerdem wer weiß, was Unsittliches er unter diesen Esperanto-Lauten verstehen könnte? Ich drehe also unversehens mein Schiff in den Wind und bestelle meinen Kaffee mit Zucker in meiner Muttersprache Französisch: „Une tasse de café avec du sucre!“. Sich weiter unnötig Gedanken zu machen, verschafft keine Ruhe: Mein Kellner hat zwar plötzlich komisch ausgesehen, aber meinen Kaffee habe ich bekommen!
Liebe Leser, bestellen Sie also überall ihren Kaffee nur in kellnersicheren Sprachen. Und dafür sollten Sie auch nur solche Sprachen lernen, die auch dienstfertige Kellner lernen. Keine anderen! Sie wissen ja, dass die Würfel seit Menschengedenken immer so fallen: die Dienstfertigen zeigen deutlicher als alle anderen den kürzesten Weg zum Erfolg.
Übrigens: In Kabul fehlte im Kaffee der Zucker... Aber lesen Sie ruhig weiter.
Nachdem wir erfahren haben, was viele denken, berichtet die Journalistin, was die 13jährige Sophie sich heute für die Zukunft nicht vorstellen kann: Esperanto als zweite Weltsprache. Mag sein, dass sich Mädchen in diesem jungen Alter ein paar andere Sachen für die Zukunft nicht vorstellen können, aber bei Esperanto scheint sie Recht zu haben! Allein für diese kindliche Intuition muss man schon dankbar sein. Etwas leichter kann man sich Chinesisch als zweite oder sogar als erste Weltsprache vorstellen. Zwar hat mancher heute noch erkennbare Mühe mit der neuen Vorstellung, dass Millionen und Abermillionen Schüler irgendwann in Zukunft kein Französisch oder kein Englisch mehr werden lernen müssen, und mancher Gerechtigkeitsapostel findet so was natürlich etwas unfair gegenüber Frankreich und den USA, nicht mehr ihnen sondern dem Teufel Kerzen anzuzünden, aber dieses Unbehagen sagt nur einiges darüber aus, wie viel Gewicht Vorurteile gegenüber anderen Sprachen und Völkern noch haben. Irgendwann indes wird der natürliche Überlegenheitswunsch neuer Weltmächte anderer Zunge als der englischen und französischen seine wunderbaren Blüten treiben und unsere härtesten Vorurteile wie Eis in sengender Sonne schmelzen lassen.
Liebe Leser, wenn Sie also eine zukunftsträchtige Sprache lernen wollen, machen Sie sich z.B. an Chinesisch. Sie werden sich nicht langweilen und vertun auf keinen Fall Ihre Zeit. Beim Chinesischlernen machen Sie sich beiläufig auch sehr nützlich für die neue Weltmacht und für die Vernunft, die bekanntermaßen auf der Seite ist, an der der Geldbeutel hängt! Esperanto hingegen ist subversiv gegenüber dem Überlegenheitswunsch jeder Nation. Aber lesen Sie ruhig weiter.
Um nicht einseitig zu erscheinen, lässt nun die Journalistin noch ein 12jähriges Mädchen zu Wort kommen. Pia findet „das Konstrukt nicht wirklich weltoffen. Da kommt ja so viel aus dem Polnischen“. Und weil das etwas zu subjektiv klingen könnte, beruhigt uns die Journalistin, dass diesen Eindruck nicht nur sie, sondern viele haben, die kein Esperanto sprechen (und höchstwahrscheinlich auch kein Polnisch). So viel ist sicher: Esperanto ist keine Sprache, sondern ein Konstrukt, so wie immer mehr Lieblingswörter der deutschen Sprache wie Computer, Handy, Piercing oder cool eigentlich auch keine Wörter sind. Man wird, nebenbei bemerkt und rein statistisch gesehen, eher vom Küssen schwanger, als dass man in Esperanto auf einige polnische Wörter stößt; aber das kann man Pia mit ihren zwölf Lenzen nicht als Fehler vorhalten, denn „Polnisch“ ist in der weltoffenen Hauptstadt im Tal der Ahnungslosen ein gebräuchliches Wort mit einer ganz besonderen Bedeutung und einer tiefen Resonanz. Es heißt nämlich schlicht und ergreifend: grottenschlecht, anrüchig, verderblich – ganz im Einklang mit der allgemeinen Unbeliebtheit der Slawen bei den weltoffenen Deutschen. Wie die Journalistin uns wohlwollend zu denken gibt, sind Pias Bedenken absolut richtig:
1. Das Konstrukt Esperanto ist nicht weltoffen, weil zu viel aus einer hässlichen Sprache kommt (eigentlich nur im übertragenen Sinn als „Polnisch“ bezeichnet, denn in Wirklichkeit kann es sich nur um Latein handeln, das Pia offensichtlich überhaupt nicht erkennt, dem aber über 80 % der Esperantowörter entlehnt sind).
2. Esperanto ist eine „ungerechte, weil rein europäische Sprache“. Zwar könnten starrköpfige Querdenker boshaft daraus schlussfolgern, dass dann auch alle europäischen Sprachen, nicht nur Polnisch sondern auch Englisch, Französisch, Spanisch ungerecht sind. Aber liebe Leser, solche Geister sind weltfremd und nicht kompetent. Sie können bloß nicht leiden, dass die Sonne ins Wasser scheint. Bleiben Sie hier ruhig und flexibel und verlassen Sie sich auf des Kindes Intuition, die besagt: Dieses scharfe Argument kann der englischen Sprache nicht gelten, Englisch kann nicht ungerecht sein, weil es keine rein europäische Sprache ist... denn „Englisch ist irgendwie cooler“ als alle anderen Sprachen und Konstrukte... die Sprache der Queen, der Sieger, der Supermen... und der stammelnden Kellner in Kabul. Für junge, scharfsinnige Kosmopoliten ist Esperanto einfach zu „polnisch“ oder – noch „cooler“ ausgedrückt - zu „schwul“. Aber lesen Sie ruhig weiter.
Am Ende des Artikels, teilt uns die Journalistin die freudige Botschaft mit, dass die junge Kosmopolitin Pia darüber nachdenkt, das Esperanto-Lernen aufzugeben, „sie möchte sich stärker auf Englisch konzentrieren“. Hurra!
Nieder mit dem vielfältigen Fremdsprachenangebot!
Nieder mit der kulturellen Vielseitigkeit!
Nieder mit dem geistigen Reichtum!
Nieder mit dem schwer überwindbaren Vorurteil, dass Englisch nicht ausreicht!
Das könnte unsere Kinder nur verzetteln und verwirren, denn sie brauchen ja weiß Gott keine ungerechte und europäische Sprache und noch weniger ein „polnisches Konstrukt“ wie Esperanto, sondern ausschließlich Englisch, Englisch und noch mal Englisch. Only english!
Das kommt einem weder spanisch noch polnisch vor.
Liebe Leser, lösen Sie selbst die fortschrittsfreundliche Parole ein, indem Sie sich selbst für keine andere Sprache mehr interessieren als für Englisch.
Aber bleiben Sie vorsichtig:
Es ist nicht alles so leicht, wie es scheint – hier in meinen und dort in den Worten der Journalistin. Wie uns schon das niederländische Sprichwort warnt:
„Die Reise ist noch nicht zu End’,
wenn man Kirch’ und Turm erkennt.“
Benoît Philippe (Dresden)

Horaro de Esperanta Disaŭdigo de Ĉina Radio Internacia
UTC 19:30-20:30 Ondoj 30,79 m 9745 kHz 41,29 m 7265 kHz
Retpaĝo: http://esperanto.cri.cn

Affen machen alles nach!
Zum Artikel „Doktor Hoffnung“ von Kathrin Schrader (in DAS MAGAZIN, April 2010)
Sechs Seiten über Esperanto-Fans, dazu in Dresden. Das gibt es nicht jeden Monat im MAGAZIN zu lesen. Wohl aber in der Aprilausgabe 2010. Für Leute, die keinen Fisch essen, ist Fisch wertloses Zeug. Das gilt auch für Pilze oder für Ziegenmilch. Bei diesen drei Beispielen könnten möglicherweise Erfahrungen eine Rolle spielen. Bei der Ablehnung der Sprache Esperanto ist das total oder fast immer anders.
Man kann auch etwas ablehnen, was man in keiner Weise kennt. Man hört auf den Rat anderer, die aber auch weder Erfahrung noch die geringste Vorstellung von dieser Sprache haben.
Es genügt, dass man die ganz sichere Gewissheit hat, auf der Seite einer ganzen fetten Mehrheit zu sein. Und da soll Esperanto mal die Weltsprache werden. Sie ist es schon lange. Die „Unker“ haben es nur noch nicht gemerkt. Und es genügt, dass man auf andere hört. Gesellt man sich auf die Seite der Mehrheit, spart man Überlegungen. Es sind keinerlei Überlegungen notwendig.
„Affen machen alles nach!“ Dieser Satz war, als ich noch Kind war, irgendwann in Mode gekommen und über längere Zeit zu einer Art Lebensorientierung geworden und hat sich bei mir bis heute er halten. So hat sich bei mir ein gewisses Distanzverhalten gegenüber Englisch heraus gebildet. Englisch ist nur eine Modesache und klingt irgendwann einmal ab. Auch Französisch gehörte früher einmal in herrschaftlichen Kreisen zum guten Ton. Wem Allgemeinwissen etwas bedeutet, lernt Esperanto. Über keine Nationalsprache hat man so schnell Zugang zu sämtlichen Wissensgebieten, wie man es über Esperanto erreicht. Irgendwann zählt mal wieder Allgemeinwissen.
Hans Gropp (Dresden)

Noch ein Kommentar
Da hat es sich die Journalistin in der Gegenwart bequem gemacht. Schließlich schreibt sie für ihre Leser und deren erwartete Meinung. Vielleicht hatte sie beim Schreiben noch ihre rosarot gefärbte Brille auf, da sie ja auch für die rosapapierene „Fajnenschl Tajms“ schreibt. Aber allzuschnell könnte mir nun das Schlagwort „Verschwörungstheorie„ entgegenbrausen. Ich glaube eher an viel subtilere Formen. Lobbyarbeit wird nicht immer bewußt ausgeführt. Jeder versucht eben, mit aller Kraft seine Körperfläche an die Wand des jeweiligen Systems zu bekommen. Und die Meinung in der Sprachenfrage ist ja nur Indikator. Angloamerikanismus hat etwas mit Hörigkeit zu tun. Die gab es auch in der DDR beim preußisch angehauchten Magazin mit seinen Provinzlästereien. Die BRD erbte die Hauptstadt und so sind durchaus auch heute noch die traditionellen Untertöne hörbar. Eben diese Herablassungen ließen mich Fragen zur Identität stellen und führten mich zu Esperanto. Danke, du „Das Magazin„. Laß die verquere überhebliche pseudointelektuelle Wichtigtuerei und bleibe bei deinen „Nackschen“.
Steffen Eitner (Dresden) www.kathrinschrader.de/2010/04/19/doktor-hoffnung
Text.

La « Ankou »
En okcidenta Bretonio (parto de Bretonio, kie oni parolas la bretonan lingvon) la morto havas serviston : la « Ankou », kies rolo estas kolekti la mortintajn animojn.
“Oni priskribas la “Ankou”-n jen kiel grandegan kaj maldikan viron, kun longaj kaj blankaj haroj, kun vizaĝo ombrita per larĝa felta ĉapelo, jen kiel skeleton kovritan, volvitan de mortotuko kaj kies kapo senĉese turniĝas super la spino, kiel ventoflago ĉirkaŭ sia fera tigo, por ke li povu ĉirkaŭrigardi, per unusola okulmovo, la tutan regionon, pri kiu li ricevis mision traveturi”, skribis Anatole Le Braz.
Laŭ la legendo, la “Ankou” estas la unua forpasinto en la jaro. Se estas virino, ŝi altiros multajn virinojn. Se estas viro, multajn virojn, kaj se estas infano, multajn infanojn.
La “Ankou” ankaŭ posedas siajn itinerojn kaj en pluraj bretonaj vilaĝoj oni klarigas ke, en tiuj vojoj, oni povas vidi postsignojn de lia sinistra ĉareto. Kelkfoje iu ion aŭdas; tio por la aŭdinto ĝenerale estas la signo de venonta morto.
“Se vi aŭdus la spiradobruon de la ĉevaloj, suprenirante la deklivon, rimarkigas Anatole Le Braz, vi kredus ilin forĝejo-bloviloj... Je iu momento, ili longtempe samloke piedpremis, kvazaŭ ili ne plu povus antaŭeniri. La ŝokoj de iliaj hufoj tremigis la grundon, kaj fore sonoregis. Kaj subite ĉio silentis.”
Loic Roussain (Bretonio)

Esperanto-eventoj en Saksio aŭ proksime
10.julio.2010, Heidenau:
kunveno de la Esperanto-Asocio “Saksa Svisio” en la hotelo “Ausspann” (14-a horo).
Inf.: nokosaksio@googlemail.com
24.julio.-1.aŭgusto.2010, Szczawno Zdrój (Silezio):
La 43-a IEF okazos en la belega kuracloko Szczawno – situanta cent kilometrojn de Vroclavo, en netroalta montaro en la ripozejo MAGNOLIA. La planata pago por loĝloko, manĝado kaj partopreno en la ripoz- kaj kultur-programo egalas al 160-190 eŭroj. La precizaj informoj kaj aliĝiloj por personoj ekplanintaj veni estas sur la retpaĝaro de Silezia Esperanto-Asocio: http://vroclavo.republika.pl/ Ni spektos filmojn de la mondkonata Esperanta filmisto, ĵurnalisto kaj verkisto Roman Dobrzyński kaj babilos kun li pri filmoarto kaj mondvojaĝoj kun Esperanto kiel vivhelpilo. Krome estas planataj Esperanto-kursoj por komencantoj kaj progresantoj, riĉa kulturprogramo kun komuna kantado, dancado kaj “ŝĉavnumado”!
15.aŭgusto.2010, Heidenau:
ekde la 11-a horo: kunsido de la estraro de Saksa Esperanto-Asocio
ekde la 13-a horo: kunveno de la Esperanto-Asocio “Saksa Svisio” en la hotelo “Ausspann”.
Inf.: nokosaksio@googlemail.com
27.aŭgusto.2010, Dresden:
52. Dresdner Esperanto-Stammtisch (18-20 Uhr) “Neustädter Diechl”.
11.septembro.2010, Heidenau:
kunveno de la Esperanto-Asocio „Saksa Svisio“ en la hotelo „Ausspann“ (14-a horo).
Inf.: nokosaksio@googlemail.com
24.septembro.2010, Dresden:
53. Dresdner Esperanto-Stammtisch (18-20 Uhr) „Neustädter Diechl“.
10.oktobro.2010, Heidenau:
kunveno de la Esperanto-Asocio „Saksa Svisio“ en la hotelo „Ausspann“ (13-a horo).
Inf.: nokosaksio@googlemail.com
29.oktobro.2010, Dresden:
54. Dresdner Esperanto-Stammtisch (18-20 Uhr) “Neustädter Diechl”.
14.novembro.2010, Heidenau:
kunveno de la Esperanto-Asocio „Saksa Svisio“ en la hotelo „Ausspann“ (13-a horo).
Inf.: nokosaksio@googlemail.com
26.novembro.2010, Dresden:
55. Dresdner Esperanto-Stammtisch (18-20 Uhr) „Neustädter Diechl“.
26.-28.novembro.2010, Berlin-Lichterfelde:
20. Jahrestagung der Gesellschaft für Interlinguistik e.V. (GIL).
Schwerpunktthema: Spracherfindung und ihre Ziele
Die Teilnahme an der Veranstaltung steht wie immer auch interessierten Nichtmitgliedern offen.
Inf.: gil@blanke-info.de,
Homepage der GIL: www.interlinguistik-gil.de
12.decembro.2010, Heidenau:
kunveno de la Esperanto-Asocio „Saksa Svisio” en la hotelo „Ausspann” (13-a horo).
Inf.: nokosaksio@googlemail.com
15.decembro.2010, Rennes-Dresden-Wrocław:
apero de la unua numero de la trilanda ĉiujara bulteno VERDA TRIANGULO precipe por esperantistoj en Bretonio, Saksio kaj Silezio
Dresden / Dresdeno:
Pri Saksa Esperanto-Arkivo kaj “Esperanto-Zentrum M. Hankel” donas informojn Wolfgang Schwarz (ez_mh@web.de). Kie kaj kiam la Dresdena Esperanto-Grupo kunvenos, oni povas demandi per telefono ĉe familio Schwarz (0351-2030815) aŭ ĉe Dietmar Otto (0351-2752443).
Leipzig / Lepsiko:
Pri „Esperanto-Gruppe Leipzig“ donas informojn Werner Geidel (0341-4118577).
Chemnitz / Kemnico:
Pri „Esperanto-Gruppe Chemnitz“ donas informojn Julia Hell (juliahell@hotmail.com).
Görlitz / Gorlico:
Kontaktadreso: Petra Richter (0179-1677759 aŭ 03581-418141).
Pirna / Pirnao:
Pri Esperanto-Asocio “Saksa Svisio” donas informojn Norbert Karbe (nokosaksio@googlemail.com).

Esperanto-Schloss Grésillon
25 Helfer aus mehreren Ländern sorgen für ein echt interessantes Programm und angenehmen Aufenthalt vom 17. Juli bis 14. August 2010 im Esperanto-Schloss Grésillon.
Hier mehr übers Programm (in Esperanto):
http://www.gresillon.org/spip.php?rubrique8&lang=eo
dort dann auf die einzelnen Namen klicken.
Anmeldungsformular und weitere Infos hier lesen und ausdrucken:
http://bertox.free.fr/q/Gresillon2010.pdf

Pri esperantigitaj nomoj de la 15 plej grandaj saksaj urboj
Dum la 50-a Dresdena Esperanto-Konversacirondo (30.04.2010) 12 esperantistoj (inter ili la kompleta estraro de Saksa Esperanto-Asocio) debatis pri esperantigitaj nomoj de la 15 plej grandaj saksaj urboj. Oni nun povas rekomendi jenan liston:
_1. Leipzig (519 000 enloĝantoj): Lepsiko
_2. Dresden (516 000 enloĝantoj): Dresdeno
_3. Chemnitz (242 000 enloĝantoj): Kemnico
_4. Zwickau (94 000 enloĝantoj): Cvikaŭo
_5. Plauen (66 000 enloĝantoj): Plaŭno
_6. Görlitz (55 000 enloĝantoj): (germana) Gorlico
_7. Freiberg (40 000 enloĝantoj): Frajbergo
_8. Bautzen (40 000 enloĝantoj): Budiso
_9. Pirna (39 000 enloĝantoj): Pirnao
10. Freital (39 000 enloĝantoj): Frajtalo
11. Hoyerswerda (38 000 enloĝantoj): Hojersverdo
12. Riesa (34 000 enloĝantoj): Rizao
13. Radebeul (33 000 enloĝantoj): Radebojlo
14. Zittau (28 000 enloĝantoj): Citaŭo
15. Meißen (27 000 enloĝantoj): Majseno
Post interreta publikigo de ĉi tiu listo, venis jenaj reagoj:
Gunter Neue el Marburgo demandas pri Bautzen - Budiso: „Kial ne Baŭceno?“
Je tiu demando Benoît Philippe el Dresdeno respondas, ke „Budiso estas la ĉefurbo de la soraba popolo, kiu nomas ĝin ‚Budyšin’. Tial ne estas oportune esperantigi ĝian nomon je Baŭco aŭ Baŭceno. De post jarcentoj ‘Budissin’ estas la neŭtrala nomo de la urbo.»
Erik Sinde el Dresdeno reagas jene: „Mi mem certe rifuzos lerni kaj konsekvence uzi tiujn nomojn; tio estas por mi nebezonataĵo (same kiel esperantigo de nomoj de personoj, krom papoj). Tamen konsiderinte ke ekzistas kvazaŭ-regulo por multaj lokonomoj, kiu diras germane -au = ĉeĥe/pole -av/-aw aŭ -ov/-ow, ŝajnas al mi preferinde renomigi almenaŭ la urbojn Citaŭo kaj Cvikaŭo, depende de tio, ĉu la du nomoj estis origine slavaj (?). Ĉar -aŭo estas sufiĉe malfacile elparolebla, ĉu ne?“
Je tiu reago Benoît Philippe skribas, ke „neniu devas lerni aŭ uzi esperantigitajn nomojn de urboj! Se por vi esperantigitaj nomoj estas nebezonataĵo, vi uzu la nomon de la urbo en la urba lingvo – ekzemple: mi vojaĝas de Paris (kun jena prononco: pari) al Székesfehérvár (kun la konata prononco) en Hungario. Se por vi esperantigitaj nomoj estas bezonataĵo, bonvolu laŭeble uzi interkonsentitan formon – ekzemple: mi vojaĝas de Parizo al Gorlico. Se vi skribas tian frazon, vi povas laŭvole aldoni en krampoj la originalan nomon: Gorlico (Görlitz- Zgorzelec).”
Dirk Bindmann el Zeitz skribas, ke li rekomendas uzi senklarige nur la du unuajn esperantigojn Lepsiko kaj Dresdeno. „La aliaj bezonas klarigojn. Tion mi rekomendas tute private, malrezolucie, sen la kolektiva saĝo de la Dresdena Esperanto-Konversacirondo kaj de la kompleta estraro de la Saksa Esperanto-Asocio. Mi havas nur unu argumenton: La plej multaj esperantistoj ekster Saksio simple ne komprenas tiujn nomojn. ‘Kemnico? Ĉu etvilaĝo? Ĝi ne troveblas en la indekso de mia turista mapo.’ Ni ne povas atendi, ke esperantistoj en Koreio, Kolombio aŭ Kongolando (Kinshaso) parker igu la nomojn de saksaj provincaj urboj. Kiam mi lernis Esperanton, mi ricevis la informon, ke ‘oni’ esperantigas kutime nur la ĉefurbojn kaj tiujn urbojn, kiuj internaciskale gravas por la Esperanto-movado. Certe eblas dubi pri la kutimeco, sed mi opinias tute saĝa la principon.”
Benoît Philippe el Dresdeno skribas pri la esperantigo Gorlico por Görlitz-Zgorzelec: “La urbo situas sur teritorio de du ŝtatoj, unu urboparto aŭ kvartalo estas sur pola teritorio (antaŭ 1945 tiu kvartalo de Gorlico nomiĝis Moys), alia estas sur germana teritorio, tial oni povas precizigi per la adjektivoj pola kaj germana (tia precizigo estas pli komprenebla ol precizigo per la adjektivoj orienta kaj okcidenta). Tial niaj proponoj: Gorlico (por la tuta, eŭropa urbo), germana Gorlico por Görlitz kaj pola Gorlico por Zgorzelec.”

Preĝeto Kurzes Gebet
Dio, lasu min miiĝi senmaske -- Herr, laß mich werden, der ich bin
En ĉia sperto. -- In jedem Augenblick.
Kaj faru ke mi denaske -- Und gib, daß ich von Anbeginn
Konformiĝu al mia sorto. -- Mich schick in mein Geschick.
Mi sentas ke min mano di-fingra -- Ich spür, daß eine Hand mich hält
Tenas kaj gvidas, - mi estas ja nur -- Und führt, - bin ich auch nur
Sur ĉelo blanka aŭ nigra -- Auf schwarzem oder weißem Feld
Muta ŝak-figur’. -- Die stumme Schachfigur.

Koncize +++
+++ Heidenau.
La 10-an de aprilo okazis kunsido de la estraro de Saksa Esperanto-Asocio (Philippe, Nitzsche, Karbe, Eitner kaj gasto Nimmrichter) en la hotelo „Zur Ausspann’” en Heidenau.
Elekto de nova estraro okazos probable en aŭtuno 2010. La nuna estraro esprimis la deziron, ke ankaŭ esperantistoj el aliaj regionoj krom la Dresdena kandidatu, kaj konstatis, ke disponeblas preciza kontrolebla finkalkulo de la financaj rimedoj de Saksa Esperanto-Asocio.
Ĉiu Esperanto-amiko povas helpi al Saksa Esperanto-Asocio ĝirante mondonacon je la kontonumero: 1000736600, kodo: 56060000 ĉe la Volksbank Pirna. Ĉiu mondonacinto povas ricevi kvitancon se estas bezono.
+++ Görlitz-Zgorzelec / Gorlico.
La 24-an de aprilo okazis tut-taga kunveno de 18 Esperanto-parolantoj de Saksa Esperanto-Asocio kaj de Silezia Esperanto-Asocio en Gorlico (Görlitz- Zgorzelec) por pli precize pridiskuti eblecojn de kunlaboro. Post germana-Esperanta ĉiĉeronado tra la germana urbo-parto kaj lukula tag-manĝo en la pola gastejo “Piwnica staromiejska” apud la nova super-Nisa ponto por piedirantoj, oni komune priparoladis en la ĉarma ĝardeno de Gorlica denaskulino Petra Richter (filino de Rudolf Hahlbohm) pri estonta kunlaboro de la du Esperanto-asocioj.
+++ Berlin / Berlino.
Fine de marto aperis en la monata magazeno “DAS MAGAZIN” sespaĝa artikolo de Kathrin Schrader pri Esperanto en Dresdeno - kun la titolo “Doktor Hoffnung” (Doktoro Espero). La magazeno aperas en tuta Germanio je 60 000 ekzempleroj. La artikolo estas legebla ankaŭ en la retejo de Kathrin Schrader. En la maja numero aperis tri sagacaj leteroj de legantoj (de Helmut Klünder el Steinfurt, de Heinz Hoffmann el Radebeul kaj de Joachim Zwanzig el Halle/Saale). Bonvolu legi la tri komentariojn pri la artikolo komence de ĉi tiu numero.

Kio estas la Legio de Bona Volo?
Legio de Bona Volo (LBV), fondita en Brazilo de la karmemora radi-komunikanto Alziro Zarur (1914-1979) la 1-an de januaro 1950, estas bonfara, filantropia, eduka, klereca, filozofia, ekumena kaj altruisma, senprofitcela. Ĝi estas ĉefgvidata de la ĵurnalisto, radi-komunikanto, verkisto, komponisto kaj poeto José de Paiva Netto (www.paivanetto.com.br). La Institucio, kiu ĝuas internacian prestiĝon sur la kampo pri edukado kun ekumena spiriteco, kunlaboradas ekde sia apero por plibonigi la vivokvaliton de popoloj en situacio de damaĝebleco aŭ socia risko. Ĝia misio: Promocii edukadon kaj klerecon kun spiriteco por ke estu nutrado, sekureco, sano kaj laboro por ĉiuj, en la formado de la ekumena civitano.
Ekde 1994, LBV tenas partnerajn rilatojn kun Unuiĝintaj Nacioj (UN), pere de la Departemento pri Publika Informado (DPI). En 1999, ĝi fariĝis la unua brazila civila organizo, kiu akiris ĉe UN la statuson de ĝenerala konsulto en la Ekonomia kaj Socia Konsilantaro (Ekosok).
La laboron de LBV oni plenumas, per sendependaj sidejoj, en sep landoj (Argentino, Bolivio, Brazilo, Paragvajo, Portugalio, Urugvajo kaj Usono).
LBV, ekde sia fondiĝo, apogas Esperanton per ĉiaj disponeblaj rimedoj, tiel efektivigante unu el siaj celoj: “Batali por la plej granda disvastigado de la internacia lingvo Esperanto, altvalora ilo por la interfratiĝo de la popoloj, laŭ la konsidero ke LBV estas la Esperanto de la religioj, samkiel Esperanto estas la LBV de la lingvoj”. Kreita en la 1960-aj jaroj, la Departemento de Esperanto de LBV celas disvastigi ĝian ekumenan mesaĝon al ĉiuj, uzante por efektivigi tion la internacian idiomon kiel povan ilon de unuigo. De tiam oni tradukas plurajn publikigaĵojn, kiel ekumenajn preĝojn, literaturajn tekstojn, revuojn, gazetojn, faldfoliojn, librojn por infanoj, k.a. La uzado de Esperanto ankaŭ okaza sen la Templo de Bona Volo (TBV), la Templo de Paco, fondita de Paiva Netto, kaj aklamita de la popolo kiel unu el la sep mirindaĵoj de la ĉefurbo de Brazilo. La Ekumena Piramido de LBV – kiel ĝi ankaŭ estas konata ekde sia inaŭguro (la 21-an de oktobro 1989) – jam proksimume ricevis 20 milionojn da vizitantoj kaj pilgrimantoj el pluraj landoj. TBV situas ĉe SGAS 915, Lotes 75/76, en Braziljo/DF, Brazilo.
Vizitu la retejon www.bonavolo.com kaj konu la agadon de LBV plenumatan en Brazilo kaj en la mondo!

El la Saksa Esperanto-Biblioteko (SEB)
De post februaro 2010, la Saksa Esperanto-Biblioteko ricevis sume 24 librojn, nome donace:
22 de Jörg Gersonde el Köthen (Saksio-Anhalto)
2 de Grzegorz Pisarski el Wrocław (Pollando)
La Saksa Esperanto-Biblioteko nun ampleksas 4293 librojn. Danke al Steffen Eitner, la alfabeta katalogo de la biblioteko estas nun legebla je esperanto-dresden.de. Tiuj libroj estas propraĵo de la Saksa Esperanto-Asocio. La biblioteko oficiale remalfermiĝos nur post kelkaj monatoj. Ĝi tamen estas jam vizitebla.
Inf.: 0351-2682735 aŭ abu-sina@arcor.de

Anonceto
Mi estas Tomek Żarski el Vroclavo. Mi estas 44-jara kaj mia profesio estas ĝardenisto. Miaj ŝatokupoj estas ĝui per Esperanto, promeni kune kun mia hundo, legi librojn, bicikli, vojaĝi, labori en ĝardeno kaj skribi leterojn. Ofte mi volontule laboras ĉe maljunaj homoj kaj en rifuĝejo por ĉevaloj. Mi tre ĝojus trovi personon, kiu ŝatus korespondi kun mi.
Mia poŝtadreso:
Tomek Żarski, 54-031 Wrocław, ul. Zakopiańska 48, Pollando
Mia retadreso: tomo_40@o2.pl